Mijn Krav-verhaal. Deze keer met: Armand

‘Rustig als het kan, agressief als het moet’

Ik ben een rustige vent, vader van 2 opgroeiende meiden en heb een leuke uitdagende baan met veel verantwoordelijkheid. Een vechter ben ik niet en zéker geen agressieveling. Nooit belandde ik in een vechtpartij: niet op straat, niet in de kroeg. Wat heb ik dan in vredesnaam te zoeken bij Krav Maga?

In de lente van 2014 deed ik, na een tip van een collega, voor het eerst mee aan een Krav Maga-training. Ik wilde namelijk een andere sport gaan beoefenen. Met hoge verwachtingen en een tikkeltje nerveus stapte ik over de drempel van de sportzaal. Wat mij direct opviel was de rust die de groep uitstraalde. Geen opgefokte mannetjes maar rustige jonge kerels. Na 5 kwartier trainen was ik gesloopt, leeg en kapot. Mijn benen en armen zaten onder de blauwe plekken. Mijn t-shirt kon geen druppel zweet meer opnemen. Niet eerder had ik het woord ‘proefles’ zo intens beleefd. Inmiddels ben ik gewend aan de intensiteit van deze sport. Elke week laat ik me met liefde ruim afmatten. De blauwe plekken, de spierpijn in de dagen erna, het hoort er allemaal bij.
Maar is Krav Maga wel een sport? Er bestaan geen wedstrijden; winnen of verliezen kun je dus niet. Je leert te anticiperen op bedreigend geweld. Dat leerproces maak je als groep door. Het doel is om elkaar beter te maken. De verantwoordelijkheid om elkaar sterker en slimmer te maken is voor mij dé kernwaarde van Krav Maga.

Tijdens de training gaat Micha ver in het nabootsen van bedreigende situaties. Een vechtpartij in een discotheek? Dan trainen we met keiharde muziek en discolampen als stoorzender. Een vechtpartij op straat? Laat je spijkerbroek en jas maar aan. Maar nooit vergeten we les 1: kun je een gevecht voorkomen zonder dat je anderen in gevaar brengt? Ren dan weg. Het is heerlijk om je lichaam en geest op de proef te stellen en de lat elke training iets hoger te leggen. Het maakt dat ik kalmer door het leven wandel en tegelijkertijd in staat ben om alert en energiek te reageren als een situatie daar om vraagt. In Micha’s woorden: ‘rustig als het kan, agressief als het moet’.